Na twee weken verlaten we onze eerste workaway. We willen graag door naar de volgende, maar een nieuwe plek vinden blijkt toch niet zo makkelijk. En wat doe je dan, met zeeën van tijd in een onbekend land? We huren een auto, kopen kampeerspullen en crossen de noordelijke regio’s door.
Ongewilde vakantie
Deze reis voelt voor mij niet als een vakantie. Ik heb geen tijdelijke stress-weg nodig, of pauze van mijn ‘normale’ leven. Maar we hebben het wel over Spanje. Waar het warm is, er prachtige bergen en rivieren zijn, stranden om sangria’s aan te drinken en stadjes om tapas in te eten. Daarnaast ben ik vrij: ik heb geen baan om naar terug te keren, geen huur om te betalen. Het recept voor een ultieme vakantie.
Toch ben ik niet van plan om mijn zorgvuldig opgespaarde goudstaven in te wisselen voor luilekkerland. Ik wil workaways doen. Mensen leren kennen in hun natuurlijke habitat en werken voor mijn voedsel en slaapplek.
Dus is het even omschakelen wanneer we niet zomaar weer onder de workaway-panne zijn. Omdat we niet naar het zuiden willen vanwege de hitte en we gebonden zijn aan het openbaar vervoer, lijken de opties plotseling erg gelimiteerd. Tsja, dat is dan de prijs die je betaalt voor een leven zonder vooruit te plannen. Maar onze intentie blijft hetzelfde. Reizen door Spanje. En dan komt het antwoord eigenlijk heel snel: we huren een auto.
Voor veel mensen een logisch plan in een enorm land als Spanje, al reizend met backpacks en rugzakken inclusief laptops. Voor ons een te simpel, luxe plan. We willen low- budget reizen. Toch kan een goede kop koffie ons overtuigen, en na een intensieve exploratie langs de aanbevolen verhuurbedrijven in Girona vinden we een prachtige rode Opel Corsa. Niet veel later struinen we de Decathlon af.
Daar gaan we dan, met een volle tank en goedwerkende airco dwars door Noord-Spanje. Muziek schalt door de speakers, de zon schijnt en we zijn op weg naar onze eerste camping midden in de bergen. Hè balen, voelt het toch als vakantie.
Uit- en inzichten
Op weg zijn zonder doel geeft ruimte voor onverwachte ervaringen. Zeker wanneer je veel in de natuur bent. Zo wandelen we door jungle-achtige bossen, klimmen over steile grindpaden, baden in ijskoude rivieren en surfen in de Golf van Biskaje.
Daarnaast gaat mijn Spaans opeens een stuk vooruit nu we constant in contact komen met nieuwe mensen, die over het algemeen nauwelijks een woord Engels kunnen. Ik regel kampeerplekken, bestel eten, praat over koetjes en kalfjes en leer woorden bij.
Planloos avonturieren leidt ook tot inzichten. Zoals dat de steden me hier over het algemeen niet zo interesseren. De moderne Spaanse architectuur lijkt wat ongeïnspireerd. Flats met vlakke muren zonder reliëf, drukke straten in strak gearrangeerde wijken en grote, wijde pleinen zonder groen. Natuurlijk is elke stad anders, en zijn er ook genoeg leuke plekken. Zoals de oude, smalle straatjes van Girona. Of een Japans park in Pamplona, waar ik een beschut plekje vind bij een kunstmatig watervalletje omringd door bomen.
Maar nu heb ik wel weer genoeg van toeristische steden, drukke autowegen en overvolle stranden. Wat voor mij veel meer toevoegt aan een reis- of levenservaring is een onverwacht gesprek, zoals met een herbergier in een verlaten berghut. Of zwemmen in een totaal verlaten bergmeer en daar in de ondergaande zon koken op ons eenpitsgasstel. Ik merk dat rust, natuur en lokale sferen me meer brengen dan overvolle historische pleinen of musea.
Onbegrensde intentie
Ons voorzichtige plan om workaways te doen veranderde dus naar rondreizen en kamperen. Voorlopig, want ondertussen hebben we na een week ‘on the road’ toch twee workaways gevonden waar we tot eind juni terecht kunnen. Maar door deze omschakeling heb ik wel weer een besef gekregen. Namelijk dat het zó bevrijdend is om plannen, hoe scherp of vaag ze ook zijn, los te kunnen laten. Om niet te leven aan de hand van hypothetische toekomstsituaties, maar sturing te nemen vanuit een algemeen idee van hoe je je leven wil leiden.
En je leven leiden, dat kan op heel veel verschillende manieren. Ontelbaar veel manieren. Ik denk dat velen van ons zijn opgegroeid met het idee dat we iets of iemand moeten worden, dat we een bepaalde levenslijn moeten volgen. Maar die gedachte is zo beperkend. En al zou je zo’n soort lijn belopen, dan hoef je dat nog niet te hebben gepland. Je kunt het doen omdat het op je pad komt, omdat het past bij wat je wil op dat moment.
Natuurlijk vereisen sommige dingen voorbereiding. Als je later een huis wil kopen, moet je nu gaan sparen. Als je dokter wil worden, doe je er goed aan om de studie geneeskunde te kiezen. Voor de korte termijn boeken we weekendjes weg, plannen we een verbouwing, familiefeest of fietsvakantie. Financieel is het daarnaast best handig om een vaste baan te hebben, en dat vereist een vooruitziende blik. Het leven voelt zekerder als we vooruitplannen. Het geeft richting, brengt ons in beweging.
Maar de realiteit die volgt is vaak anders. Een relatie gaat uit, de baan blijkt toch niet bij je te passen of een virus brengt – indirect – de wereld op z’n gat. Allerlei externe en interne factoren kunnen ervoor zorgen dat het ‘het’ toch niet is. En soms is de toekomst juist veel leuker dan je had verwacht. Maar dat komt dan meestal niet door een zorgvuldige planning. Kun je ooit echt voorspellen hoe het gaat zijn? Ik denk het niet.
Wat als we stoppen met vooruitplannen? Met krampachtig vasthouden aan de comfortabele grenzen? Dan breken we de ketenen van onze energie en laten die vrij stromen. De wereld wordt groter en onze mogelijkheden blijken oneindig. Alleen door niet te leven vanuit het grote Later maar vanuit onszelf in dít moment, worden we ontvankelijk voor de wegen die we met de oogkleppen van de toekomst waren voorbijgereden.
Wat je daar naar mijn idee voor nodig hebt? De open, onbegrensde intentie om je leven ten volle te ervaren, vanuit jouw unieke zelf. Waar je ook heen gaat en wat je ook doet. Als je dan toch een doel moet stellen, laat het dan dat zijn!
Hasta la proxima vez!
Reactie plaatsen
Reacties